Haxx'ke en een drankje

Haxx on the beach door de ogen van consultant: Rob Kenis

Buenos dias!

Naar jaarlijkse gewoonte, met een onderbreking van 2 jaar omwille van het nuttigen van een vleermuis, trokken we met Axxes op vakantie. Ik bedoel natuurlijk conferentie, we gingen met z’n allen naar een conferentie. Omdat alle verhalen niet op een postkaart passen, hieronder de korte samenvatting.

Vamos a Mallorca

De wekker gaat, uit gewoonte draai ik mij nog 5 minuutjes om. Terwijl ik de koude kant van mijn kussen nog een paar momenten apprecieer, dringt het tot mij door… We gaan boitten in Mallorca.

Voor de laatste keer deze week hijs ik mij in een trui, gelukkig heb ik deze keer naar het weerbericht gekeken. Ontbijten slaan we vandaag over, dat doen we wel op de luchthaven. Ik controleer nog een laatste keer of ik alles heb gepakt: paspoort, laders, dafalgan, we’re good to go. Het volgende uur is nogal wazig, maar daarna word ik begroet door het wonderlijke beeld van pre-vakantie: opgewonden gezichtjes met overduidelijke wallen! Nog rap een croissantje en ne koffie meepikken in de Panos en we kunnen vertrekken.

Een zachte landing, een gezwind busritje naar het hotel, een passage langs de bar, en we stonden alweer klaar voor het volgende avontuur. Voor een enkel bootje komt Axxes niet buiten, dus stonden er twee grote boten op ons te wachten. Het enige wat ontbrak, was een drankje aan boord, maar vanuit het standpunt van veiligheid kan ik dit volledig begrijpen. Ik heb nog nooit zo hard gefeest op cola and water. Na een half uurtje de golven getrotseerd te hebben, was het hoog tijd om eens in het azuurblauwe water te duiken. Was het enorm zout? Ja. Was het meer dan de moeite waard om het volgende uur met pijnlijke ogen rond te lopen? Zeker!

Na een uurtje zwemmen, was het effect van de ettelijke glazen frisdrank niet meer te voelen, dit was het ideale moment om terug te varen naar het vasteland en ons rond de bar te zetten. Bedankt aan de kapitein en ¡hasta la próxima!

Haxx

Van de cultuur bij Netflix, tot het gebruik van lokale AWS omgevingen, de onderwerpen waren wederom sterk dit jaar. Gezellige zalen, sympathieke sprekers en af en toe een watertje, meer is er niet nodig om een conferentie tot een succes te maken. Als een doorwinterde bezoeker van technische conferenties, volg ik voornamelijk technische talks. Deze keer had ik besloten om eens met iets anders te beginnen. “No rules rules” gaf een betere kijk in de mentaliteit van Netflix. Nul lijnen code, maar een verrijking voor mezelf als developer. Op voorhand wist ik dat er after party talks op het programma stonden, een format waarin de spreker probeert grappig te zijn met behulp van slides die automatisch verder gaan. Wat ik op voorhand niet wist, was dat de hilarische toon gezet ging worden door de afsluiter van Haxx. “The horrible truth about the IT world” gaf me buikpijn van het lachen, mijn buikspier heeft het zwaar te verduren gekregen.

Exploring Palma

Aan de kathedraal van Palma staan exact 61 banken en 90 palmbomen. 5 kleine palmboompjes in een groep, tellen als 1 palmboom. Sorry aan de gezellige Spaanse oma die we uit haar siesta hadden gehaald, het zal niet meer gebeuren.

One more small party

Om het weekend in stijl af te sluiten, werd nog 1 feestje georganiseerd waar nog wel alcohol genuttigd mocht worden. Een zee van nette witte hemdjes zette meteen de toon voor een mooie avond. Aan de toegelaten decibels, weerklonk een keiharde set van onze eigen DJ’s. Voor degenen die hun dansbenen al hadden opgebruikt op donderdag en vrijdag, was er de mogelijkheid om hun gokprobleem te onderhouden aan de pokertafels. Als ik nu de indruk geef dat Axxes-feestjes ophouden als de laatste vrijgezel gaat slapen, is dat een foute indruk. Axxes-feestjes gaan pas slapen als ze alle sterren hebben gezien. Axxes-feestjes eindigen in de Stereo. Hier zijn helaas geen beelden van, volgend jaar beter!

Adios!

Door de traantjes in mijn ogen en het gemis in mijn hart, weiger ik hier een stuk over te schrijven.

Rob Kenis.